Glass child, czyli szklane dzieci – zjawisko, o którym coraz głośniej w mediach społecznościowych. Co to znaczy?

Termin „szklane dzieci” odnosi się do osób dorosłych, które wychowały się w trudnych warunkach rodziny, często z niedostatecznym wsparciem emocjonalnym ze strony rodziców lub opiekunów. Te doświadczenia mogą prowadzić do trwałych zaburzeń emocjonalnych, które utrudniają codzienne funkcjonowanie i wpływają na relacje z innymi ludźmi. Określenie „szklane dzieci” nawiązuje do porcelany lub szkła, które łatwo się tłuką i łamią, podobnie jak ludzie, którzy doświadczyli traumy w dzieciństwie.

Szklane dzieci – co to znaczy?

Jeden z poważniejszych błędów popełnianych przez rodziców, często nieświadomie, to ignorowanie potrzeb jednego dziecka i skupienie się wyłącznie na drugim, którego uważają za bardziej potrzebującego uwagi. W takim przypadku mówimy o syndromie „szklanych dzieci”, który odnosi się do sytuacji, gdy jedno z rodzeństwa jest traktowane w sposób niedostateczny, a jego emocjonalne potrzeby są pomijane przez rodziców lub opiekunów. Taka sytuacja może prowadzić do poważnych zaburzeń emocjonalnych w przyszłości, które wpłyną na zdolność dziecka do nawiązywania relacji z innymi ludźmi i na codzienne funkcjonowanie.

Znak z Tik Toka, który ratuje życie. Wiesz jak go pokazać?

Glass child, czyli syndrom szklanego dziecka na TikToku

Syndrom „szklanych dzieci” stał się popularny na TikToku, po tym jak jedna z nastolatek wyznała publicznie, że jej choroba powoduje, iż jej młodszy brat otrzymuje mniej uwagi ze strony rodziców. Właśnie on jest jednym z „szklanych dzieci” – osób, które cierpią z powodu ignorowania ich potrzeb emocjonalnych przez rodziców lub opiekunów. Wyznanie to poruszyło wiele osób i stało się impulsem do szerokiej dyskusji na temat tego, jak ważne jest, aby zapewnić równość w traktowaniu dzieci i zwracać uwagę na potrzeby każdego z nich.

Po opublikowaniu nagrania przez tę nastolatkę, pojawia się wiele komentarzy, w których zauważa się, że to nie ona ponosi winę za ignorowanie potrzeb jej brata, ale raczej rodzice. Wiele osób podkreśla, że to odpowiedzialność rodziców, aby zapewnić swoim dzieciom równość i uwagę, którą potrzebują, aby rozwijać się emocjonalnie i społecznie. Takie komentarze podkreślają, jak ważne jest, aby rodzice byli świadomi wpływu ich działań na rozwój dzieci i starali się działać w sposób, który będzie korzystny dla wszystkich członków rodziny.

Szklane dzieci – skąd nazwa?

Szklane dzieci – określenie to odnosi się do dzieci, które wydają się być silne, ale w rzeczywistości potrzebują uwagi i opieki, które nie są im dostarczane. Takie dzieci często doświadczają ignorowania lub pomijania ich potrzeb emocjonalnych, co prowadzi do poczucia osamotnienia i braku wsparcia, co może negatywnie wpłynąć na ich rozwój emocjonalny i społeczny. Szkło w tym przypadku jest symbolem patrzenia rodziców “na wskroś”, ale niezauważania drugiego z rodzeństwa, skupiania się tylko na osobie np. niepełnosprawnej. Symbolizuje też również pozorną siłę takiego dziecka. Ignorowane przez rodziców, jest jak szkło, łatwo je rozbić na miliony kawałków.

Jak rozpoznać szklane dziecko?

„Szklane dzieci” to osoby, które często odczuwają presję, aby być silnymi, bezproblemowymi i pomocnymi, co prowadzi do ignorowania ich własnych potrzeb. Zazwyczaj takie osoby czują się samotne, ponieważ ich potrzeby emocjonalne są pomijane lub bagatelizowane, a ich codzienne życie jest dostosowane do potrzeb innych osób, takich jak rodzeństwo. „Szklane dzieci” często przejmują nadmierne obowiązki, takie jak pomaganie w opiece nad rodzeństwem lub innymi członkami rodziny, co jest nieadekwatne do ich wieku i może wpłynąć negatywnie na ich rozwój.