Czego jeszcze o nie wiecie o skrzypie i pokrzywie? Panaceum na wypadanie włosów
Czego jeszcze o nie wiecie o skrzypie i pokrzywie, a koniecznie powinniście się dowiedzieć?
fot. freepik
Skrzyp polny nie tylko skrzypi
Skrzyp polny naprawdę skrzypi. Podczas pocierani dłońmi tej rośliny możemy wychwycić charakterystyczny dźwięk. Skrzypienie to spowodowane jest zawartością dużej ilości krzemionki. CO jeszcze warto wiedzieć o skrzypie polnym? Jest jedną z najstarszych roślin na Ziemi – w okresie dewońskim, czyli około 300 milionów lat temu, był potężnym drzewem. Obecny kształt choinki nawet nieco przypomina o jego pradawnej historii. Kłącza skrzypu polnego rozmieszczone są w glebie piętrowo, nawet do głębokości 2 m, dlatego jest tak silnym i trudnym do usunięcia chwastem.
Skrzyp polny zawiera flawonoidy, kwasy organiczne, saponiny, fitosterol, witaminę C, sole mineralne (związki krzemu). Dzięki ich zawartości ma duże znaczenie w procesach regeneracyjnych, wpływa na metabolizm kolagenu, a w konsekwencji na gojenie się ran i odbudowę kości. Ponadto opóźnia proces starzenia się. Związki czynne zawarte w skrzypie polnym poprawiają stan włosów i paznokci, są też ważne w procesach odpornościowych.
Skrzyp wpływa również na elastyczność i odporność naskórka, tkanki łącznej i błon śluzowych. Zewnętrznie zmiękcza i ujędrnia skórę, działa bakteriobójczo i bakteriostatycznie. Krzem, którego duże ilości zawiera skrzyp polny, zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych, utrzymuje prawidłową elastyczność naskórka i włókien kolagenowych oraz elastylowych w skórze. Właśnie ze względu na dużą zawartość kwasu krzemowego skrzyp polny był dawniej używany do czyszczenia naczyń cynowych.
Pokrzywa zwyczajna nie tylko parzy
Pokrzywa zwyczajna głównie kojarzy nam się z parzącym zielem i przykrymi, bolesnymi bąblami na skórze. Ta parząca substancja w pokrzywie zawiera histaminę i śladowe ilości kwasu mrówkowego.
W starożytności pokrzywa używana była jako warzywo. Leczono nią także rany i krwawienia. Przez Słowian była traktowana jako roślina magiczna – używano jej do ochrony przed demonami. Ajnowie na Sachalinie używali ich do wyrobu przędzy, sprzętu rybackiego, powrozów, lin, szpagatu i grubych tkanin. Rybacy z Kamczatki wiązali natomiast z włókna pokrzywy sieci, które były bardzo trwałe i lekkie, dlatego długo nie nasiąkały wodą i nie gniły. Dla Słowian pokrzywa była rośliną magiczną używana do ochrony przed demonami i urokami.
Od XII do XVII wieku powszechnie wyrabiano z niej włókno służące do wyrobu tkanin i sznurów. Jednocześnie używano rośliny do leczenia wielu dolegliwości i chorób. W medycynie ludowej szczególnie leczono nią reumatyzm, nerwobóle, grypę, zatrucia, czyraki oraz wrzody.
Dziś wiemy, że składniki pokrzywy mogą stanowić uzupełnienie brakujących w organizmie niezbędnych substancji.
Pokrzywa to niezrównany antyoksydant, stanowi obfite źródło witamin i łatwo przyswajalnych soli mineralnych. Liście pokrzywy zawierają potas, wapń, żelazo, kwas krzemowy, kwas mrówkowy, kwas octowy, histaminę, serotoninę, flawonoidy, karotynoidy, witaminę C , E , B1 , B2. Dlatego preparaty zawierające pokrzywę zwyczajną działają przeciwtrądzikowo, przeciwłupieżowo, wzmacniająco na cebulki włosowe przeciwdziałając wypadaniu włosów, odżywczo dla skóry. Aktywują procesy regeneracji skóry, przyśpieszają gojenie ran. Leczą wypryski, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry. Poprawiają ukrwienie i koloryt skóry. Zapobiegają przetłuszczaniu się włosów.
Oceń ten artykuł:
(304 głosów, średnia: 4,50 z 5)
zapisuję głos...